Tijdens de slotviering van het Jaar van de Priester, op donderdag 10 juni, stelde een priester uit Slowakije die zijn ambt in Rusland uitoefent, een vraag aan de paus over het celibaat.
Benedictus XVI antwoordde dat “het middelpunt van het leven van de priester de dagelijkse viering van de Eucharistie is, tijdens dewelke hij de woorden van de consecratie uitspreekt: Dit is Mijn Lichaam, dit is Mijn Bloed. Wij spreken in persona Christi , (…) in het ‘Ik’ van Christus die ons in zich trekt. En zo wordt ons ‘ik’ verenigd met Zijn ‘Ik’: (…) Hij die werkelijk de enige Priester is, trekt ons in zich, zodat wij Zijn priesterlijke zending aanwezig brengen, in vereniging met Hem”.
De Paus zei ook dat ditzelfde feit waar is wanneer de priester in het Sacrament van de Verzoening tot de boeteling zegt: “ik vergeef u”. Want “alleen het Ik van Christus kan zonden vergeven” .
“Wij worden in Zijn realiteit van Verrezene getrokken naar het nieuwe leven van de verrijzenis en wij moeten ons laten meetrekken buiten onszelf” : het is een anticipatie van het toekomstige leven, wij en onze tijd worden naar het “nieuwe leven” , het “ware leven” getrokken. Deze “anticipatie” is mogelijk dank zij Christus die ons naar de ware toekomst brengt die “vandaag tegenwoordig komt”.
Helaas, vandaag denkt men niet meer aan de toekomst van God, “wij sluiten de deuren” . Doch, de zin van het celibaat is“deze deuren te openen, de wereld groter te maken dank zij de toekomst” , het is “zijn leven op Christus bouwen, op het toekomstige leven” . Zo is het celibaat een “ergernis” want het is een werkelijkheid van de toekomstige wereld.
Het is eigenaardig dat men “zoveel kritiek op het celibaat” hoort, bemerkte de Paus, in een tijd waarin “meer en meer mensen niet meer willen huwen” .
Hij benadrukte ook het “fundamentele” verschil tussen “niet willen huwen” om “alleen voor zichzelf” te leven, om zijn“autonomie” te bewaren en het priestercelibaat dat betekent “zich laten grijpen” en zich “aan Gods handen” overgeven. Het is “een daad van trouw” die juist de “trouw van het huwelijk” veronderstelt! Want het is tegengesteld aan het “nee” van wie geen band wil aangaan; in die zin veronderstelt het priestercelibaat “het definitieve ja van het huwelijk” .
Het priestercelibaat “ bevestigt het huwelijk door zijn ja aan de toekomstige wereld” . Het is de “ergernis van het geloof”van wie zijn leven op God bouwt.
Het celibaat is een “groot teken” van het geloof in de aanwezigheid van God en manifesteert in de wereld “de ergernis van het geloof, de kracht van het geloof in God, in Jezus Christus” .
Deze samenvatting hebben wij overgenomen van http://www.rkdocumenten.nl/rkdocs/index.php?mi=680&nws=954 . De volledige versie, in het Frans, bevindt zich op Le celibat sacerdotal anticipe la resurrection.
